Afgelopen week publiceerde de Volkskrant een artikel over "iedereen zijn eigen coach". Een artikel die gaat over erkende opgeleide coaches, in relatie tot psychologen en de niet opgeleide, maar zelf benoemde coaches. Naar aanleiding daarvan schreef ik onderstaande blog. Er zijn veel mensen die ervarings'deskundige' zijn die vanuit hun omgeving horen: daar moet je iets mee, je moet anderen gaan helpen! Nog meer mensen zijn er inmiddels in Nederland met - wat "ze" zelf vinden (of hun omgeving)- veel ervaring die zichzelf 'coach' noemen.
'Coach' is geen beschermde titel of beroep... Alleen niet iedereen met ervaringsdeskundigheid beschikt over de juiste coachingsskills.
Daarnaast heb je veel coaches die veel theoretische kennis hebben, maar weinig ervaringsdeskundigheid.
Maar ook coaches die zelfstandig ondernemer willen worden.
Anderzijds is niet elke coach met coachingsvaardigheden is geschikt om zelfstandig ondernemer te worden.
Je leest het al hier 'vind ik iets van' 😉.
Ik denk dat het belangrijk is om te kijken hoe jij jouw ervaringsdeskundigheid in wil en kunt zetten Voor mij en de ontwikkeling van mijn praktijk is dat namelijk dat ik kijk naar de mensen met wie ik samenwerk of hulp vraag belangrijk dat ze globale overeenkomst hebben in waar ze vandaan komen of meegemaakt hebben en altijd een paar stappen verder zijn.
Als ik problemen op relationeel gebied heb en ik zou naar een mannelijke coach gaan die zelf al 50 jaar gelukkig getrouwd is, nog steeds gelukkig is, nog bij zijn eerste liefde is, nog nooit gedate heeft, niet weet wat voor gevoel en en denkwijzen er bij een scheiding komen kijken etc etc. Dan geloof ik niet dat diegene bij mij zou passen.
En ja, hij heeft ongetwijfeld veel kennis uit de boeken en vanuit de voorbeelden uit zijn praktijk van zijn clienten. En ja hij is dan wel een perfect rolmodel van hoe een duurzame relatie blijkbaar wel kan! Maar hij zal zich veel moeilijker verplaatsen in wie ik ben, waar ik vandaan kom en tegen aan kan lopen.
En ondanks dat elke situatie uniek is, ben ik dus van mening dat het wel degelijk belangrijk kan zijn als er een stuk ervaringsdeskundigheid achter zit.
Daarbij spelen voor mij bepaalde inzichten die ik opgedaan heb tijdens mijn opleiding een rol. Inzichten waardoor ik de keuze gemaakt heb om voornamelijk met vrouwen te werken. Waarom met vrouwen? Omdat de werking van hun brein en de invloed van hormonen wezenlijk anders is dan bij mannen. Dat wil niet zeggen dat ik nooit naar een mannelijke coach of ondersteuner zou gaan. Als dat op dat moment goed voelt en de energie klopt, dan zal ik dat zeker doen. Maar net als bij de ervaringsdeskundigheid, geldt ook hier,: Een man: - weet niet hoe een vrouw zich voelt, hoe haar lichaam reageert. - kan zich nooit helemaal verplaatsen in hoe een vrouw in elkaar steekt. Ze kunnen vanuit theorie een beeld vormen, maar zij weten niet - hoe menstruatie krampen voelen,
- hoe je worstelt met je humeur door de invloed van hormonen - hoe je lichaam voelt als je zwanger bent, (denk aan de filmpjes die dat nabootsen),
Een man zal daar in zijn trajecten veel minder op in kunnen spelen.
Dat is waarom ik met vrouwen werk en ik eerder op zoek zou gaan naar een vrouwelijke coach.
En naar een methodiek die dus afgestemd is op deze factoren!
Ik wist dat mijn ervaringen een bijdrage zouden kunnen zijn (ervaringsdeskundigheid), ik wist ook dat ik kon inspireren en trainen(zakelijke trainingen in mijn loondienstbaan). Daarnaast heb ik niet alleen aan mijn persoonlijke issues gewerkt (persoonlijke ontwikkeling), maar ook bewust gezorgd voor een gedegen opleiding en een gedegen methodiek (via officiële trainingen en opleidingen).
Een goede coach moet naar mijn mening in staat zijn om haar eigen issues achter zich te laten, in staat zijn om niet door alleen de ervaringsdeskundigheid met de klant 20 sessies te boeken om de klant vooral door jouw verhaal te inspireren en met jouw eigen referentie en oogkleppen op de ander proberen te helpen! Jouw situatie is altijd anders dan die van jouw klant!
Ik weet dat ik in staat ben om mij en mijn issues daar te laten en de klant de lessen te laten leren die voor haar van belang zijn! Daarnaast durf ik ook door te verwijzen als ik merk dat iets buiten mijn expertise valt!
En mijn ervaringsdeskundigheid op het gebied van bijvoorbeeld ondernemerschap, relaties en emotie-eten? Die zet ik in om mijn doelgroep helder te maken en op mijn social media om de juiste klanten kennis met mij te laten maken en ze hopelijk naar mij toe te trekken!
Twijfel jij wat jij bent en wat bij jou past: ervaringsdeskundige, coach en/of ondernemer?
Je hoeft niet perse ondernemer te worden om anderen te helpen. Zet je ervaringsdeskundigheid dan bijvoorbeeld in via besloten Facebook groepen waar jij op berichten reageert met wat het voor jou betekent heeft en hoe jij eruit gekomen bent!
Of ga een gedegen opleiding volgen tot bijvoorbeeld inderdaad 'lifecoach'. Zodat je ook instaat bent door maskers en blokkades liefdevol heen te prikken. Zodat je kan leren om de problemen te laten bij wie ze horen!
En heb je die gevolgd, als coach hoef je niet alleen maar ZZP-er te zijn, want voel je je niet echt een ondernemer, of past dat niet in jouw leefstijl/omstandigheden nu, kijk dan of je bij een passende organisatie kan aansluiten en vanuit loondienst toch vele mensen kan helpen! Wil je jouw mening over het artikel van de Volkskrant of mijn blog delen?
Liefs
Manja *functietitel onbekend* :-)
Comments