Vadertje en moedertje of doktertje spelen, wie kent het niet?! Het zijn de bekende spelletjes die jonge kinderen spelen waarbij zij hun eigen lichaam en dat van een ander ontdekken.
Ik weet nog heel goed dat ik toen ik zelf nog heel jong was, ik gok een jaar of 5 een vriendinnetje van school thuis bij mij kwam spelen, en zij toen aan mij vroeg om vadertje en moedertje te spelen. Nieuwsgierig dat ik was stemde ik in, ja dat wilde ik wel. Ik moest op de vloer gaan liggen, op een kleedje en zij kwam op mij liggen, en toen moesten we eigenlijk vooral lachen. We moeten ook kussen zei mijn vriendinnetje, zo gezegd zo gedaan, wat kinderlijke smakjes op de mond en wangen want wat echt kussen was wisten wij toen nog niet. En opeens stond mijn moeder daar…………..kort en krachtig kan ik zeggen dat de speeldate direct was afgelopen. Ik kreeg de boodschap dat het vies was wat wij deden en dat het niet mocht, en daarmee was de kous af. Ik kreeg een ontzettende gevoel van schaamte weet ik nog…………
De reactie van mijn moeder was zeker in de jaren 70 niet uitzonderlijk, maar ook nu nog komt het voor dat ouders zich het apezuur schrikken wanneer zij hun kinderen betrappen op het spelen van “ vadertje en moedertje". Vaak schrikken kinderen zelf ook wanneer zij betrapt worden omdat zij zich steeds meer bewust worden van de “sociale normen" en het daarom vaak stiekem doen.
Echter zijn dit soort spelletjes heel normaal en hoort het bij de ontwikkeling van het jonge kind. De seksuele ontwikkeling begint van al wanneer kinderen heel jong zijn, zij zijn nieuwsgierig naar hun lichaam en in dat van een ander, zij ontdekken dat jongen een penis hebben en meisjes dit niet hebben, zij ontdekken dat als zij bij het aanraken van hun lichaamsdelen zij bepaalde gevoelens kunnen krijgen. Deze gevoelens moeten niet verward worden met de “seksuele” gevoelens die volwassenen ervaren. Middels het spelen van vadertje en moedertje en/ of doktertje geven kinderen uiting aan hun nieuwsgierigheid en gevoelens.
Wanneer een kind wordt verboden of wordt gestraft voor het spelen van dit soort spelletjes, dan zal het kind de gevoelens over het eigen lichaam gaan associëren met straf en verbod. Daarom is het beter om dit spelgedrag niet te verbieden of te bestraffen, in plaats daarvan is het van belang om uit te leggen dat ze elkaar niet mogen dwingen, dat zij beide toestemming moeten geven en altijd “nee” mogen zeggen wanneer zij iets niet willen, dat ze elkaar niet pijn mogen doen en dat er sprake moet zijn van gelijkwaardigheid, dus vadertje en moedertje spelen met bijv. de meester mag niet omdat hij niet gelijk is. Het begeleiden van jouw kind door middel van uitleg, vergroot de weerbaarheid van jouw kind, verbieden en straffen doen dit niet. Het is wel goed om in de gaten te houden hoe dit soort spelletjes verlopen door op een open manier het gesprek aan te gaan. Ook kan je samen boekjes lezen met jouw kind die gaan over dit onderwerp om zo het gesprek nadien met jouw kind aan te gaan.
Soms zie je ook dat jonge kinderen bewegingen met hun lichaam maken die kunnen lijken op zelfbevestiging, schrik niet direct, want ook dit is passend bij de ontwikkeling. Het kind probeert zijn lichaam gewoon uit En dat bewegen kan een prettig gevoel geven maar is geen “seksuele" handeling zoals dat bij volwassenen. Ook hier is het van belang om dit niet te verbieden of te bestraffen of om er überhaupt een oordeel over te hebben, maar leg wel uit dat deze bewegingen die altijd en overal kunnen. En ook hier geldt hou het wel in de gaten!
Met lieve groet,
Evelien.