In de week van 18 tot 22 maart jl. was het de week van de Lentekriebels, een jaarlijkse projectweek waarin basisscholen en het speciaal onderwijs over het hele land, aandacht geven aan: weerbaarheid, relaties en seksualiteit. Een week vooraf aan de project werden de ouders van mijn dochtertje haar school geïnformeerd over de projectweek. Als voorstander van deze projectweek greep ik mijn kans schoon om mijn dochtertje alvast voor te bereiden op wat ze zou gaan leren. Dus legde ik haar onder andere uit dat ze zou leren wat de verschillen tussen jongens en meisjes zijn, de veranderingen van het lichaam, grenzen aangeven, hoe kindjes worden gemaakt, et cetera. Voorbereid begon mijn meisje aan haar week van de lentekriebels.
Toen ik mijn dochtertje van school haalde na haar 1 e lesdag van lentekriebels kon zij mij in de auto al haarfijn uitleggen hoe kindjes worden gemaakt:” wanneer een man en een vrouw gaan vrijen dan krijgt de man een zaadlozing en dan gaat er een spermacel naar een eicel in de baarmoeder van de vrouw, en dan worden die twee cellen, één cel die verandert in een embryo en dat wordt uiteindelijk een baby", zo hebben jij en papa mij dus gemaakt mama!!! Vanbinnen lachend complimenteerde ik haar dat ze het goed had onthouden en goed na kon vertellen. Ja hè mama, maar jij en papa vonden het dus ook lekker om te vrijen met elkaar? want de juf heeft gezegd dat grote mensen vrijen lekker vinden. En hoe vaak hebben jullie gevreeën voordat jullie mij hadden gemaakt? Even stokte mijn adem en kreeg ik het spontaan warm, ik was heus op wat vragen voorbereid maar net niet op deze vragen. Gelukkig kon ik mij na een paar seconden herpakken en bedacht mij om vooral niet al te spastisch te gaan doen, dus ik antwoordde haar: ja dat klopt wij vonden het ook lekker om met elkaar te vrijen, vrijen hoort ook fijn te zijn. En is echt alleen iets voor grote mensen. Ja dat begrijp ik mama, de juf heeft dat ook uitgelegd en eerlijk gezegd vindt ik dat vrijen eigenlijk maar ieuwwww,met andere woorden vies!!!
Maar hoe vaak hebben jullie het nou gedaan voordat ik gemaakt werd? Uhhh nou dat weet ik eerlijk gezegd niet moest ik haar bekennen, ik was nadat wij besloten hadden om samen een kindje te maken binnen 4 weken zwanger, maar hoe vaak wij gevreeën hebben is
lastig te zeggen. Nou mama als je dat niet meer weet, dan is het zeker vaak en lekker geweest, met een betrapt gevoel bekende ik dat zij gelijk had en beide barstte wij in lachen uit. De hele week kreeg ik na schooltijd te horen wat zij had geleerd en stelde zij vragen, wat thuis weer voor mooie en/o hilarische gesprekken zorgde. Ik realiseerde mij deze week dat ik eigenlijk zelf binnen de opvoeding en ook binnen mijn werk vooral gericht ben op de weerbaarheid van kinderen, maar toch minder gericht op de seksualiteit zelf. In dat opzicht is de projectweek ook voor mij leerzaam geweest. Toch hoorde ik ook van ouders dat zij erg ongemakkelijk werden van wat hun kinderen thuis vertelde over wat zij hadden geleerd, sommige ouders vonden het te ver gaan dat er werd gesproken dat o.a. grote mensen vrijen lekker vinden, en weer sommige andere ouders besloten zelfs uit ongemak om geen antwoorden op de gestelde vragen van hun kind te geven.
Zijn de kinderen niet te jong om dit zo expliciet allemaal te leren? Was een veelgestelde vraag.
Hoe heb jij als ouder de projectweek Lentekriebels ervaren? Hoe ging jij om met de verhalen en
vragen van jouw kind? Deel jouw ervaring met ons. Hoewel ik begrijp dat het voor veel ouders schrikken kan zijn dat hun jonge kind, nog vol onschuld in aanraking komt met het onderwerp seksualiteit, moeten wij als ouders beseffen dat een goed geïnformeerd kind, ook beter in staat zal zijn om grenzen te stellen. Vroeg of laat komen kinderen toch wel met het onderwerp seksualiteit in aanraking, als het niet op school of thuis is, dan is het wel elders. Het is beter dat kinderen op school maar zeker ook thuis de juiste informatie krijgen, dit voorkomt dat zij “onjuiste” informatie aan hoeven te nemen van iemand die kwaad in zin heeft. Niet beantwoorden van de vragen die jouw kind stelt maakt een kind doorgaans nieuwsgieriger, en wil jij als ouder de vraag niet beantwoorden dan zal je kind elders op zoek gaan naar de beantwoording van zijn/haar vragen. En ergens geef je jouw kind het gevoel dat het niet met zijn/ haar vragen bij jou
terecht kan.
Vanaf de geboorte komt de seksuele vorming van het kind al tot gang waardoor je eigenlijk niet
vroeg genoeg hierover kan praten. Uiteraard is het van belang om rekening te houden met de leeftijd van jouw kind, maar weet dat kinderen vaak al meer aan informatie aan kunnen, dan wij vaak als ouders denken. Dus nee de kinderen zijn niet te jong voor de informatie die het project lentekriebels biedt. Aandacht voor de seksuele vorming draagt bij een gezonde seksuele ontwikkeling.
Nu de projectweek is afgelopen is het van belang dat er thuis (en ook op school) verder aandacht
voor blijft, hou het onderwerp bespreekbaar.
Praten met kinderen over seksuele vorming zorgt ervoor dat:
- Kinderen eerder vragen durven te stellen over seksualiteit.
- Kinderen ontwikkelen op deze manier normen en waarden.
- Kinderen worden weerbaarder.
- Kinderen leren respectvol met elkaar om te gaan
Tips voor thuis:
- Geef antwoord op vragen, als je een vraag niet weet dan kan je dit ook zeggen. Maar
moedwillig een vraag niet beantwoorden omdat je het als ouder moeilijk vindt zorgt ervoor
dat een kind zich minder gehoord en serieus genomen voelt. En zoals ik hierboven ook al
aangaf, het wekt juist nieuwsgierigheid in de hand.
- Gebruik een tv programma, krantenartikel of item op internet als aanleiding om het gesprek
aan te gaan. (Nu de lessen van Lentekriebels nog vers zijn, is het handig om dit ook nog als
aanleiding te gebruiken).
- Zorg voor een ontspannen sfeer, tegenover je kind zitten en dan het gesprek aangaan zorgt
voor veel ongemakkelijkheid. Het gesprek beginnen tijdens een autorit of de afwas of een
andere activiteit zorgt al voor meer ontspanning. Tevens mag je ook best wat humor
gebruiken om de sfeer wat minder gespannen te maken.
- Gebruik boekjes en Google ter ondersteuning van je gesprek, maar ook om de vragen die
misschien niet weet samen met jouw kind op te zoeken.
Warme groet,
Evelien