Bijgewerkt op: 30 mei 2019
Gister kwam er een nieuwsbericht binnen dat een 15 jarige jongen uit Hilversum, een jongen nog volop in de bloei van zijn leven, zichzelf van het leven heeft beroofd omdat hij dusdanig gepest werd. Nu wil ik niet uitleggen wat pesten is, want ik denk dat de meeste onder ons wel weten wat pesten is, maar wat doe jij als ouder om je kind bewust te maken wat pesten aan kan richten? Wat doe jij eraan als ouder om te voorkomen dat jouw kind geen dader wordt van pesterijen.
Er wordt vaak gesproken over de slachtoffers, maar wie zijn die daders, wat beweegt hen om iemand stelselmatig te pesten?
Vaak zie ik om mij heen dat ouders waarvan hun kind gepest wordt, van alles eraan proberen te
doen, maar ik zie te weinig actie bij de ouders van wie de kinderen de pestkoppen zijn. Te vaak maak ik mee dat ouders hun ogen sluiten wanneer zij horen dat hun kind iemand gepest heeft. “ Mijn kind zou nooit zomaar iemand pesten “ Ja maar het andere kind heeft het zelf uitgelokt. Het zal allemaal vast meevallen et cetera zijn uitspraken die ik geregeld hoor. Waarom denk jij als ouder dat jouw kind niet in staat zal zijn een ander te pesten?
Ik ben van mening dat wij als ouders niet alleen verantwoordelijk zijn over onze eigen kinderen. Als ouder, als volwassene hebben wij ook tot op zekere hoogte de verantwoordelijkheid over alle
kinderen.
Alle kinderen hebben recht op veiligheid, niet alleen onze eigen kinderen. Wanneer een
ouder naar jou toe stapt met het verhaal dat jouw kind haar/zijn kind pest, draai je hoofd dan niet
om, schiet niet gelijk in de verdediging. Maar probeer je in te leven hoe het zou zijn, wanneer je
eigen kind gepest zou worden, praat met je kind en als het moet geef een consequentie. Hou het
contact met de andere ouders open! Als ouder wil je niet dat je kind een pestkop is, meestal ga je ervan uit dat je dit jouw kind ook niet leert. Maar durf jij als ouder bewust naar jouw eigen handelen te kijken? Hoe is jouw eigen “pestgedrag. Niet zelden kopiëren kinderen wat zij bij hun ouders zien, niet zelden is er te zien dat sommige ouders zelf ook pestkoppen zijn (soms niet eens bewust). Ook is niet zelden te zien, dat de kinderen die wij kunnen bestempelen als “Opperhoofd Pester vaak zelf niet goed in hun vel zitten. Een kind dat gelukkig is, tevreden is met zijn leven heeft geen reden om een ander te pesten, een kind dat grote ontevredenheid kent in zijn leven, heeft des te meer reden.
Pesten kan voor sommige kinderen een vorm van controle op een situatie zijn, maar kan ook een overlevingsstrategie zijn, etc. Van belang is het om te achterhalen wat er speelt bij het
kind, zodat wij dit kind ook de juiste hulp kunnen bieden. Ondanks dat ik vind dat kinderen die gepest worden alle hulp en bescherming nodig hebben, kunnen wij het probleem “pesten niet bestrijden als wij ons enkel richten op de kinderen die gepest worden. Voor de bestrijding zullen wij ons ook echt moeten richten op de daders. Een tijd terug hoorde ik een schooljuf zeggen over een kind die andere kinderen vaak pest: “Ja maar hij heeft het moeilijk met de scheiding van zijn ouders , dus we proberen hem ook te ontzien “ . Pardon? Ontzien? Ik gaf aan dat ik begrijp dat zij begaan is met de pester zijn situatie, dat moeten wij ook zeker zijn. Maar met ontzien maak je een probleem erger dan het is, met ontzien geef je de ruimte dat andere kinderen zich onveilig voelen. Met een kind ontzien, helpen wij het kind niet, nooit!!!!! Als een kind bijv. moeite heeft met de scheiding van zijn ouders, schakel dan een professional in. Maar ontzie dit kind niet wanneer het uit frustratie andere kinderen gaat terroriseren.
Naast de hoofd pester zijn er altijd volgelingen. Deze volgelingen zijn meestal kinderen die in
tegenstelling tot hun “hoofd eigenlijk best tevreden zijn in hun leven, er is vaak geen specifiek probleem waar zij mee kampen. Maar zijn vaak de zogenoemde lolbroeken van de klas, die overal wel een lolletje in zien, ook in pestgedrag van een ander, maar het kunnen ook kinderen zijn die uit eigen bescherming maar mee pesten om te voorkomen dat zij zelf gepest worden. Volgers gaan vaak gebukt onder groepsdruk. Daarom is het van belang dat wij als ouders het als onze taak zien om onze kinderen op deze groepsdruk te wijzen, leer hen hoe zij hiermee om kunnen gaan, maak hen voldoende weerbaar om te voorkomen dat zij uit angst gaan “volgen. Communicatie is in ons leven van groot belang en daarom zal ik ook blijven zeggen dat wij moeten blijven praten met onze kinderen. Maak hen bewust wat voor schade pestgedrag voor een ander op kan leveren, sanctioneer je kind wanneer het een ander kind pest, hou in de gaten hoe jouw kind zich voelt, toon oprechte interesse , hou contact met school en de andere ouders.
Nieuwsberichten waarin vermeld wordt dat kinderen zelfmoord hebben gepleegd omdat zij gepest
werden, zijn hartverscheurend. Maar laten ze ook als les zijn, gebruik deze berichten om gesprekken over pesten met jouw kind aan te gaan, laat hun zien hoe ernstig het af kan lopen. Leer je kinderen dat ook zij verantwoordelijkheid kunnen nemen als zij zien dat iemand gepest wordt, door een volwassene erbij te halen en om vooral niet mee te doen. Pesten is nooit leuk, dus leer onze kinderen dat zij geen dingen moeten doen, wat zij zelf ook niet fijn zouden vinden.
Met warme groet,
Evelien
P.s. It takes a village to raise a child!!!